Het Kamikaze Kollectief is sinds 2022 actief en heeft succesvol een stempel weten te drukken op het creatieve landschap van Rotterdam.

'Sinds de komst van de 'creatieve ondernemer' is de gehele voedingsbodem van de Rotterdamse kunstscene ernstig uitgeput' zo stelt Jossie du Bois, kunstenaar in het collectief.
Sindsdien baant het collectief zich een weg door dit creatieve grasbeton en composteert haar pad alsware een continuerende lofzang voor de germaanse vruchtbaarheidsgodin Freya.

Door middel van rotting en ontbinding eert het Kamikaze kollectief de eigen potentie. Zo weeft het voor de kijker uit de lucht gegrepen onderwerpen naadloos in elkaar met een meedogenloos arbeidsethos: in ieder werk stort het zich conceptueel te pletter tegen een muur van depressie en betekenisloosheid.

Het Kamikaze kollectief toont zo het gebied waarbinnen waanzin en het verstand elkaar treffen en creëert een vacuüm, een vrijplaats waarin zij met elkaar kennismaken, in gesprek gaan en met elkaar verstrengeld raken.

Met dit explosieve baltsgedrag van de psyche weeft het collectief haar web van rode draden, die zijn opgebouwd uit het juk van;
westerse propaganda in songteksten van Afro-Amerikaanse 90 s en 00’s girlbands,
perverse prikkels in sociale hiërarchie,
gedragsstudies en funfacts over de megapteraan,
het pavlov effect van romcoms,
kinderen als marketingtarget,
spiritueel narcisme,
bureaucratisering van de pedagogiek,
etymologische kerstening,
Robotisering op de werkvloer
en het alomtegenwoordige varken.

Wegens gebrek aan sociale kundigheid gecombineerd met een sterke behoefte
aan samenwerking is het Kamikaze kollectief opgericht
met Jossie du Bois als enige lid.
''Het kunstenaarscollectief geeft een gevoel van samenwerken, zonder te moet dealen met
alle haken en ogen die komen kijken bij een daadwerkelijke samenwerking'' aldus du Bois.

Volgens kunstcriticus en mediamagnaat Monique Lavendal is het kunstenaarscollectief een lichtend voorbeeld van de kwaadaardige moedervlek die
onze moderne tijd tergt:
Complementeert het de bovenlip? Wellicht
maar hoe aantrekkelijk het misschien oogt:
in de kern is een dergelijk construct gevaar voor een Leefbaar Rotterdam.
Deze onleefbare situatie waar Lavendal naar refereert wordt verder uiteengezet in haar essay:
'Lava gaat niet door de maag'.

Hoewel Lavendal vernietigende kritiek levert, houdt het kamikaze kollectief voet bij stuk: ''Er is een utopisch samenwerkingsverband gecreëerd waarin ieder lid volledige vrijheid van expressie heeft.''
Zo benoemt du Bois;
Het collectief belast niemand met gebrekkige communicatie,
vergeten afspraken, repetities en deadlines,
rebels gedrag tegen programmeurs en bobo's,
aversie naar vergaderingen,
verstikkende neigingen tot dominantie en expansiedrift
onkunde in het assisteren en ondersteunen van andermans projecten en jaloezie op andermans succes.

Na een drietal tragische en destructieve werksymbioses kan du Bois met scheepsrecht stellen:
'Het ligt niet aan jou..'

Het Kamikaze kollectief blijft dus eenledig totdat zij het tegendeel bewijst.

Het ligt niet aan jou